Terug naar ziekenhuis Tielt
Maandag 25 mei 2009
's Morgens was ik al wat meer optimistisch (dan de dag ervoor). We moeten hem tijd geven. Punt! Ook al wil mama dat het vlugger gaat, Emiel geeft het ritme aan. Ik had niet echt de hoop dat Emiel binnenkort terug naar Tielt mocht en bereidde me al voor om die avond terug naar Brugge te gaan (ik ging niet op de middag gaan omdat ik toch geen borstvoeding ging geven en omdat ik wat rust nodig had... en Louise had dringend wat meer regelmaat nodig).
Ik belde om te horen hoe hij het deed. Hij was flink en probeerde al goed te drinken. Toch was het voor hem heel lastig en moest hij de rest via sonde krijgen.
De verpleegster zei wel dat Emiel normaal die dag nog naar Tielt terug ging gaan. Ik was verwonderd. Blij, opgewekt... Zou het dan toch.
Onmiddellijk liet ik het Kris weten (die terug aan het werk was). Ik hoorde dat hij het lastig had... en die middag besloot hij om terug naar huis te komen (een halve dag verlof en dan nog twee dagen vaderschapsverlof). Hij kon zich nu toch niet goed concentreren en ik had hem toch nog liever eventjes dichter bij mij...
We wachtten vol spanning op het telefoontje dat Emiel over zou komen... En ja hoor. Om 15.00 kwam het. Emiel zou tegen 17.00 zeker in Tielt zijn.
Tegen 17.00 zorgende we er voor dat we in het ziekenhuis waren... En daar lag hij... Een kleine lieve jongen met opengesperde ogen. Hij was er reeds een half uurtje... Hij lag aan het raam bij de prematureafdeling in het ziekenhuis... De verpleegster zei dat de mensen van Brugge gezegd hadden dat hij de hele tijd met zijn ogen open had gelegen en alles had gevolgd tijdens het transport... Even later mocht ik hem eten geven en kreeg hij de rest via sonde... Ik zag nog even Dr De Jaeger. Ze was er voor een ander kindje en zei dat het goed nieuws was dat hij eindelijk terug in Tielt was. Nu moesten we hem tijd geven... Ja, mama, tijd geven!
's Avonds belde ik nog een keertje met Nele... Ze zei dat hij nog steeds niet sliep... Pas om 23.00 gaf hij het op en viel hij in slaap.
Emiel dronk rustig en moest nog wat zoeken, maar we hadden hem nu dichter bij ons... Zijn waarde rond het geelzien werd pas dinsdag opnieuw getest...
Dinsdag 26 mei 2009
's Nachts stond ik op om af te kolven en ik kon het niet laten om even te bellen naar de dienst. Ik kan hen gelukkig dag en nacht bereiken... Oef! Zo ben ik zelf gerustgesteld. Hij sliep en was rustig. Nele vroeg wel om een fopspeentje mee te brengen... dus ging ik direct eentje koken... alles voor mijn ventje (al hebben we hier thuis regels rond die fopspeen).
Louise en ik waren tegen 9.00 terug bij Emiel. Omdat Louise er niet bij mag en Kris nog iets moest regelen (en dus niet meekon) kwam mammie even om Louise over te nemen. Ik mocht Emiel rechthouden terwijl de rest van de voeding via sonde inliep. Ik had al sinds die nacht last van mijn linkerborst en vreesde voor een ontsteking. Gelukkig nam de dienst contact op met mijn gynae en mocht ik langsgaan (resultaat: start ontsteking --> medicatie). Louise was heel moetjes en ging met mammie naar haar huis. Ik kreeg, toen ik terugkwam van de gynae, uitleg van de andere kinderarts. Hij overliep met mij het verslag. De waarde van het geelzien was nu 16.6 en vanaf 17 moet er weer fototherapie zijn. Maar omdat hij zo dicht zit, startten ze er toch al mee. Daarna kon ik Emieltje eten geven... Hij mocht bij mij terug drinken. Hij dronk en zoog goed. Na een klein kwartiertje stopten we. Omdat het drinken aan de borst heel vermoeiend is, laten we hem in het begin nog niet te lang drinken. Hij zocht wel nog. Toen hij startte met drinken greep hij direct de tepel goed vast... een hele verandering met in Brugge. Kris en ik vonden dit heel goed... zou hij weten dat hij dichter bij huis was? ;-) Hij had uiteindelijk 40 gedronken bij mij. Wauw! Kris en ik vonden dit een stap in de goede richting, maar we wisten dat we niet te veel hoop mochten koesteren... Met Emiel is het de hele tijd al twee stappen vooruit en eentje achteruit... Toch waren we heel trots op onze zoon.
's Avonds ging Kris met Louise nog eens langs. Tante Carine, Eline en Lisa waren er ook. Emiel moest rond 19.00 eten, maar lag al vanaf 18.00 te zoeken. Hij wou drinken... er was dus een hongergevoel, iets wat enkele dagen nog niet was. Joepie! Ik legde hem om 19.00 aan, Louise stond aan hetraam te kijken met de papa, tante Carine, Eline, Lisa, mammie (die morgen op reis vertrekt) en Martine. Ze bleven een heel eind aan het raam kijken. Voorlopig mag iedereen Emieltje bekijken, maar mogen enkel mama en papa (en verplegend personeel) dicht bij hem komen. Nog eventjes geduld!
Hij had redelijk goed gezogen aan de borst (had ik de indruk), maar hij had maar 20 gedronken. Ik had ervoor wel net afgekolfd en daardoor moest hij misschien meer inspanning doen om de melk tot bij hem te krijgen. Daarna dronk hij nog 30 van het flesje en kreeg hij de rest via sonde.
Ik kwam thuis en was heel moe, ik voelde me slap en grieperig. Ik had gelukkig geen koorts (borstonsteking)... anders moest ik opnieuw contact opnemen met de gynae. Ik legde me in de zetel en lag te zweten. Kris, die Louiseke in bed had gestopt en thuis op me had gewacht, ging nog even naar Emiel. Toen hij terugkwam (ik was in slaap gevallen in de zetel), zei hij dat Emieltje 50 bij hem had gedronken (van het flesje he ;-) ) en nog eens 40 bij Nele. Wauw! Schitterend.
Ik kolfde af en kon gerust gaan slapen....