Papa papa papa ... mama
Het eerste woordje dat Emiel zei was niet Mama... maar Papa!
Als papa in de buurt was of als hij hem zocht, riep hij papa papa papa... Tot hij papa zag of tot mama duidelijk had gemaakt dat papa er niet was. Als hij mama na een dagje opvang zag, dan vroeg hij steevast naar ... papa... En de lach op zijn gezichtje toen hij papa dan 's avonds zag!
Ook Louise zei altijd waar papa was als Emiel zijn papa riep. 'Papa centjes', 'papa huis', 'papa weg', 'papa daar'...
Andere klanken gebruikte Emiel ook, maar mama... dat kwam maar niet.
Nu... ikzelf vond het niet zo erg. Louise had mama als eerste gezegd, dus vond ik het zelf leuk dat Emieltje eerst papa zei. En Kris natuurlijk ook!
Enkele weken terug... we zaten samen aan tafel te eten en plots... mama! Schitterend! Mijn hart sloeg drie keer over en Kris en ik klapten in de handen. Het lange wachten werd beloond en Emiel gebruikte voor de eerste keer het woordje mama.
Heel af en toe kwam het woordje mama er uit, maar papa riep hij nog het meest uit.
Nu ligt Emieltje soms in zijn bedje ... mama papa mama papa... en wij dan genieten... samen aan de babyfoon...