Een sterk persoontje
Neen... het woordje dat hij pas laat kende, wordt nu constant gebruikt.
Ervoor antwoordde hij heel vaak met ja... en dan deed hij het ook... maar toen kwam het besef van de eigen wil... Ik ben ik!
Het startte al lachend... neen... en een lachje en toch doen wat mama wil. Maar dan zag hij grote zus ook haar willetje doordrukken en dus wil hij dat ook! Neen... neen... en dan koppig zijn hoofdje omdraaien en de andere kant uitkijken.
En dan... 21 maand en een half oud en het eigen persoontje vormt zich verder... de eerste crisis.
We kwamen van de klas van Louise en hij wou stappen... 'neen' als ik hem een had gaf... maar de weg is te druk, dus werd hij opgetild... krijsen... vragen of hij een handje gaat geven... 'ja'... neerzetten... handje nemen... 'neen'... en zo vijf keer... tot we thuis waren.
Maar dat was het niet... Dan op de plankjes lopen... 'neen'. Mama laat hij niet door... tot mama hem langs de kant zet en hij weer krijst. Na even tot de orde geroepen te zijn, stapt hij toch... maar wil hij niet binnen... 'neen'... 'neen'...
Als mama hem buiten laat staan, is hij even boos, maar kijkt dan rond terwijl hij huilt. Hij klopt op de deur en mama doet de deur open... 'kom je binnen? doe jij de deur dicht?' 'neen'. Hij draait zich om en loopt de planken over... richting straat... Mama grijpt in, Emiel is heel boos.
En als mama de deur ook dichtdoet, gooit hij zich op de grond... Krijsen en stampen... Maar dan ziet hij dat mama niet kijkt... hij staat recht, gaat bij haar staan en gooit zich opnieuw op de grond... Mama gaat weer weg... dus verplaatst hij ook weer...
Als hij ziet dat grote zus een vieruurtje krijgt, wil hij er ook eentje... Hij kalmeert en eet... hmm heerlijk. Na twee yoghurtjes is het voldoende voor mama... maar Emiel wil nog... en daar gaan we weer... krijsen, tieren... zich op de grond gooien...
Het duurt nog een half uur (in totaal een uur bezig geweest), maar mama geeft niet toe... Dan komt hij rustig bij mama... en is hij heel moe...
Het heeft niet geholpen... Mama zei ook nee en keek niet om... (al heeft ze een barstende hoofdpijn de rest van de avond en nacht.)
Enkele dagen later probeert hij nog eens... maar hij heeft al vlug door dat het niet helpt...
We zullen er waarschijnlijk nog meemaken... Doorbijten dus!