Ondertussen zijn we 2013... Emiel zit in de laatste maanden van de eerste kleuterklas als zijn zus Louise op twee wielen, zonder steunen, fietst.

Emiel kijkt en geniet hoe zijn zus dat doet.

Zijn zus fietst even later vrij in het verkeer en dat vindt hij super! Hij vraagt enkele keren of hij dat ook mag, maar met steunwielen.

Na veel zeuren, geeft mama toe. Samen een kort tochtje naar de winkel... Emiel luistert heel goed en rijdt netjes op het fietspad.

Enkele dagen erop zijn het Europafeesten. Hij wil met zijn fiets naar stad Tielt. Omdat hij de hele dag buiten heeft geholpen bij papa, twijfelen we. Maar uiteindelijk geven we toe. Emiel straalt en doet het super! Met zijn kleine beetje trapt hij er op los!

We zijn zaterdag 13 juli. Papa verandert de oude steunwielen van Marthes fietsje (dat bij oma en opa staat). Emiel gaat naar zijn papa en vraagt of hij ook de steunwieltjes van zijn fiets wil doen... Onmiddellijk gebeurd dat. Hij staat er eerst wat beteutert erbij... Het lukt niet om te starten.

Papa geeft hem een zetje... loopt achter hem terwijl hij zijn schouders vasthoudt, laat hem los (handen niet te ver) en Emiel... fietst! We kunnen onze ogen niet geloven.

Die dag oefent Emiel tot hij er bijna bij neervalt... De dag erop oefent hij verder en s avonds kan hij mooi draaien en zelfstandig starten.

Even ligt alles stil... Maar op 22 juli beslissen we samen naar de poelberg te gaan... Emiel (en zus) willen zelf fiesten. Omdat mama alleen is wil ze eerst niet, maar uiteindelijk geeft ze toe.

Emiel doet het super! Luistert flink, houdt vol... 1 x op 2,3 km valt hij, dit ook bij het terugkeren. Hij huilt, maar springt terug op zijn fiets. Net als alle stoere mannen.

En mama? Die is o zo trots!

Tegen het eind van de kerstvakantie, werd het hier spannend in huis... Eindelijk zou Emiel naar school mogen. Al zei hij, als je vroeg of hij naar de klas ging, 'neen'!

De eerste dag had de mama dan ook een vrije dag genomen om haar kleintje vroeg op te kunnen halen... Halverwege de dag kwam een mailtje aan... alles verliep super in de klas, zonder traantjes... Even opluchting.

En dan s avonds... een fiere Emiel stond daar te wachten. Geen traantjes, geen lastige dag... een superdag... en een hele flinke jongen in de klas.

De dagen erop waren (en zijn) ook zonder traantjes. Emiel gaat naar school, alsof hij het altijd al deed. Tijdens de speeltijd is er gelukkig grote zus Louise en dat maakt het (vooral de eerste dagen) beter en relaxeter voor de mama.

Het enigste nadeel van het naar klas gaan, is dat Emiel s nachts opnieuw in bed plast. Hij slaapt zo diep, dus zijn we, na enkele weken dan maar terug met de luier begonnen. Om de twee dagen een nat bed, is niet echt haalbaar voor mama.

En nog wat nieuwtjes op het liefdesfront! Emieltje heeft een vriendinnetje. Sofie, uit de klas van Louise, is de gelukkige (of is het omgekeerd)? De zoentjes zijn er al bij! Haha!

En verder blijkt dat hij nog steeds heel flink blijft in de klas, enkel tijdens de middagpauze, als hij bij Tante Carine mag eten, zou hij eens een droef jongetje durven zijn... Maar ja, hij moet even kijken of tante Carine net zo streng is tegen hem als bij de rest!

Super hoor Emieltje! We zijn trots op jou!