Het was zo afgesproken dat ik en Louise vanaf 7 maart naar Limburg gingen gaan om een weekje bij oma en opa te logeren. Tijdens de zwangerschap heb ik dan ook twee keer heen en terug gereden met Kris naast mij. Nu zal ik het alleen doen, met een kleintje op de achterbank ...

Na een flinke nacht komt Louise rustig wakker. Ik heb ondertussen de auto reeds ingeladen. Alles staat klaar. Nadat Louise eten gekregen heeft, geboerd heeft en klaar is gemaakt, nemen we afscheid van ome Sam. Louise wil helemaal niet in de auto en zet haar keel goed open.
Ik vertrek vol goede moed om 10 uur 36. Na een twintig minuutjes neuten is Louke stil. Ze is in slaap gevallen. Op de autostrade is het druk, er zijn veel vrachtwagens en ik zit wat zenuwachtig, maar het loopt vlot. In Kruibeke rijdt ik even de parking op zodat ik Louiseke kan bekijken. Ze ligt met de oogjes dicht, maar ziet wel rood. Ik denk ... dat ze bezig is haar luier aan het vullen ...
Ik vertrek opnieuw, de Antwerpse ring op. Wat is het druk! De vrachtwagens vliegen van de ene strook naar de andere, zonder op te letten. Een vrachtwagen rijdt me bijna de weg af. Ik ben die net aan het oversteken als hij kort pinkt en op de middelste rijstrook komt. Ik kan net nog uitwijken en een andere auto kan net nog remmen. Pffff ...
Om 12 uur nemen we de afrit in Ham. Louise begint enrom luid te schreeuwen. Ze is dus wakker. Ik hoop dat ze terug in slaap zal vallen ...
Misdacht dus ... als ik Peer binnenrijd, ligt ze nog te schreeuwen. Ik zie haar niet, dus besluit ik oma en opa in te lichten dat ik even ga stoppen. Ik zet me op een parkeerstrook met de pinkers op en ga kijken. Louise ligt badend in het zweet en is bloedrood. Ik schiet wat in paniek. Had ik vroeger moeten stoppen? Ik neem haar uit de maxi-cosi, pak haar in een dekentje en neem haar mee naar de bestuurderszitplaats. Ik kan me niet achteraan zetten want alles staat bomvol met materiaal. Ze is helemaal nat, haar kleertjes, haar haar plakt samen, haar gezichtje ... Ze heef thans enkel een rompertje, t-shirt en kleedje met broekje onder aan. Ze zat wel ingepakt in de voetenzak van de maxi-cosi en daar zit ze helemaal in. Gelukkig dat ik haar geen jas en muts aangedaan heb! Ze is kalm als ik haar opgepakt heb, maar ze blijft wenen. Te midden van Peer geef ik haar te eten ... haha! Ze wordt direct rustig.
Ik geef haar maar eventjes, tot ze stil en kalm is (en tot haar grootste dorst/honger over is). Dan pak ik haar weer in en loop weer rond de auto, stop haar in de maxi-cosi, maar stop ze deze keer niet in de voetenzak. Ik kruip vlug in de auto en rijd richting Molenbeersel.
Een klein half uurtje later komen we aan, iets later dan voorzien. Oma en opa staan Louise op te wachten. Oma neemt haar direct in de armen, terwijl ik verse kleertjes neem en wat gerief uitpak. Peterke komt ook Louiseke bewonderen. Hij is heel de week ziek geweest, maar nu gaat het beter met hem. Gelukkig maar!
Samen verversen we haar. Daarna geef ik haar opnieuw wat te eten. Louise is moe en valt in haar sittertje in slaap terwijl wij aan het eten zijn.
Louise is verder heel flink. 's Avonds geven we haar een badje. Ze geniet er zienbaar van. Daarna zet ze, net als iedere avond, haar keel open. Oma en opa moeten even wennen. Ook Boyke (hondje) snapt niet goed wat er gebeurd en Coco (papegaai) zit er maar zielig bij. Ze kan dan ook heel hard schreeuwen, als dat niet helpt, piepen, hinikken, balken ... Ze doet alle dieren achter die ze nog niet kent (lol). Na een half uurtje in bed te wenen, valt ze flink in slaap.

Wat opvalt is dat ze meer en meer haar armpjes en handjes gebruikt. Ze bewoog die al goed sinds een week, maar nu heeft ze er net meer coördinatie over. Zo neemt ze vandaag haar vuistje in haar mond, zonder er eerst naast te zitten. Ze grijpt ook al veel dingen onbewust vast. Dan laat ze niet los hoor!

Louise was rond elf uur in slaap gevallen. Om kwart na vijf zet ze opnieuw haar keeltje open. Ik ben onmiddellijk wakker en geef haar te eten. Om zes uur leg ik haar terug. Eerst is ze even stil, maar daarna zet ze haar keeltje weer open. Een half uur aan een stuk is ze aan het neuten (het is niet echt wenen). Daarna valt ze weer in slaap.
Om twintig na negen komt oma de kamer binnen. Ik schrik wakker. Louise ligt in haar bedje onder de dons (ze is gezakt). Ze is wel wakker maar ligt te vertellen (zo kreuntjes). Oma snapt het niet goed. Heeft Louise zo lang geslapen? Ik vertel dat ze iets na vijf eten heeft gekregen, maar oma noch opa noch peterke hebben haar daarna horen wenen.
Kris belt net voor de middag om te horen hoe de rit gegaan is en hoe het met ons gaat. Hij stelt het goed, maar mist ons.
Rond twee uur 's middags komt mammie online. Peterke heeft net de webcam geïnstalleert en mammie bewondert Louise. Soms zet Louke wel haar keel eens open ... Hahaha. Mammie ziet de grote mond van ons klein boeleke. Louise is flink, maar wil niet slapen in de namiddag. Ze is wat boos. Oma, Louise en ik gaan naar de winkel. Louise is net even stil als we de winkel binnenkomen, maar zet dan terug haar keel open ... De mensen in de winkel kijken. 'Zo een kleintje.' Gelukkig krijg ik haar stil. Dan is ze weer flink tot 's avonds. En dan begint het opnieuw. Na haar badje, waar ze weer van genoot, wil ze wenen. Ook als ze in haar bedje ligt. Ze houdt het nu iets langer vol, drie kwartier, maar oma, opa en ik zijn het al wat gewend.

Louise is al stevig. Ze heft haar hoofdje lang op en kijkt je aan. Ze doet dit zonder dat het ondersteund moet worden. (Vorige week waren dit korte momentjes, nu is dat al steviger en langer.) Louise draait zelfstandig haar hoofdje van de linker naar rechterkant. Ook als ze op haar buikje ligt (bij aan en uitkleden) doet ze dit. Ze kan dit in twee bewegingen.

Louise slaapt lang. Ze is rond kwart na elf in slaap gevallen gisterenavond en pas om kwart na zes weent ze. Ik geef ze eten, ververs haar en leg haar terug in bedje. Ze geeft geen kik en valt terug in slaap. Flinke meid! 's Morgens komt ze rond kwart na negen wakker. Ze ligt rond te kijken (het is klaar in de kamer). Pas om kwart voor tien begint ze te wenen. Ik kon dus eventjes soezen ... zalig!
In de namiddag zijn we naar Thieu geweest, waar de babyborrel door zal gaan. Ik ben te voet, met Louise in de kinderwagen, ernaartoe gegaan. Peterke wachtte ons daar op. Daarna zijn we naar de vrienden van peterke geweest. Ze hebben je allemaal goed bewonderd hoor! En jij was superflink.
's Avonds heb ik je in een draagzak gestopt. Je keek eerst rond en bewoog je hoofdje veel. Daarna viel in slaap en was superflink. Heel wat anders dan toen je 8 dagen oud was. Toen had ik dat ook geprobeerd, maar je was boos.

Louise richt zich naar geluid. Als opa of oma iets zeggen, dan beweegt ze haar gezichtje naar het geluid. Het lijkt alsof ze ons aankijkt, maar ik denk dat ze vooral licht en donker kan onderscheiden en nog niet mensen van ver.

Van dicht ziet ze wel al goed, dat merk ik als ik ze borstvoeding heeft ... vanaf het moment ze de borst ziet, opent ze haar mond (dus niet enkel meer via de zoekreflex).

Louise komt wakker om kwart voor zes. Ze eet, lacht even en valt onmiddellijk terug in slaap. Ik vind het jammer om haar terug wakker te maken en daarom besluit ik haar niet te verversen (ze heeft ook geen stoelgang gemaakt). Daarna slaapt ze tot half tien. Ze ligt wakker en kijkt rond, maar huilt niet. Ik heb me net klaargemaakt en zie dat ze wakker is. Ik neem haar uit haar bedje en ze lacht. Zo lief! Was dat een bewuste of onbewuste glimlach. We komen beneden en opa en oma zeggen 'goedemorgen'. Ze vertellen vanalles en het lijkt net of Louise hen begrijpt. Ze luistert naar hen en kijkt hen aan. Ze herkent waarschijnlijk de stemmen.
In de namiddag zijn we naar Weert geweest. Daar heeft Louise leuke kleertjes gekregen van oma. Ze zal nogal de show stelen!
's Avonds zat ze in de draagzak, daar wordt ze rustig van, want toen we in Weert vertrokken heeft ze alles op zijn kop gezet door haar keel open te zetten. Het is lastig om daar op te luisteren. oma en ik waren uitgeput.

Louise ligt, als ze op haar rug ligt, nog steeds met ingetrokken armpjes naast haar hoofdje. In haar bedje ligt ze op haar zij en daar stopt ze haar armpjes altijd onder de dons.
Plots greep ze vandaag naar de ketting die ik altijd aanheb, die met de foto van Kris in gegraveerd. Toen ik haar handje los maakte, pakte ze die opnieuw vast. Zou ze die goed zien en doelbewust vastnemen?

Louise slaapt tot twintig na vijf. Dan geef ik haar te eten. Als ik haar terug in haar bedje leg, is ze niet tevreden en zet ze haar keel open. Oma en opa horen haar ook wenen, maar het duurt niet lang. Ze valt terug in slaap.
's Morgen komt ze rond negen uur wakker en verzorg ik haar en geef haar te eten. Louise weent daarna een eindje. We gaan op bezoek bij Maria, de vriendin van oma. Daar is ze heel flink. Ze zit in de draagzak en slaapt. Als ze wakker wordt, wordt ze betroeteld door Maria. Toch vindt ze het na een eindje niet meer fijn, ze heeft ook een vuile broek. Maar als ze ververst is, is het nog niet goed. Oma en ik besluiten om haar opnieuw in te pakken en naar huis te gaan. In de auto is ze even stil, maar in huis zet ze weer haar keel open. Gelukkig krijg ik haar, met de liedjes die ik zong tijdens de zwangerschap, stil. Het is immers nog veel te vroeg om terug te eten ... nog minstens een uurtje moet ze wachten. Uiteindelijk valt ze in slaap ...
In de namiddag heeft Louise, na wat huilen, de slaapt te pakken. Ondertussen maken oma, opa en ik wat doopsuikertjes klaar voor de aankomende babyborrels.
's Avonds is Louise heel heel lastig. Ze weent lang, heel lang.

Louise maakt geregeld geluidjes. Soms kreunde ze al en schreeuwen dat kan ze ook, maar nu begint ze af en tot andere geluidjes te maken (ook niet enkel meer als ze haar luier vult). Ze kreunt en kirt meer (kirren = hoge geluidjes maken). Ze luistert ook als ik brobbelgeluidjes maak en trekt dan haar ogen hoog op (en grote ogen dat heeft ze ... net als de mama).

Opnieuw een flinke nacht voor Louise. Gelukkig, want het was een lastige avond doordat ze veel tierde en weende. Ze eet pas om twintig na zes 's morgens. Als je rekent dat ze de avond ervoor de laatste keer at om half tien en sliep om elf uur, is dat heel goed!
Ik sta 's morgens vroeger op. Kris komt online om acht uur en ik wil hem zeker spreken. Ik begin hem toch enorm te missen. Ik mis mammie en pappie ook meer en meer. Gelukkig zijn we over de helft. Louise slaapt flink verder, maar komt net op tijd wakker om zich te tonen aan de papa. Die is blij dat hij zijn flinke dochter ziet. Louise is immers al veel veranderd!
In de namiddag gaan we op familiebezoek. We gaan naar tante Lies, de zus van oma, de meter van papa ... Tante Tho, de andere zus van oma, gaat ook mee. Het is een leuke bedoening. Lisa, de kleindochter van Lies, komt ook even kijken. Louise krijgt van haar een leuke knuffel! Louise is een voorbeeldig kind daar! Ongelooflijk. Eigenlijk is Louise de heel tijd flink en stil.

Het valt op dat Louise na het eten en na de verse broek weent omdat ze de slaap niet te pakken krijgt.
Ik heb haar ritme wat door:

• - 's Morgens eet ze de eerste keer tussen 5 en 6
• - Dan slaapt ze vier uurtjes en eet ze opnieuw. Ze is een uurtje wakker en vindt moeilijk haar slaap. Maar dan slaapt ze uiteindelijk.
• - Normaal eet ze dan twee uur en een half à drie uur later. Ook dan is ze weer een uurtje wakker en vindt ze moeilijk de slaap.
• - Dan slaapt ze niet zo lang, maar eet pas drie à vier uur later. Meestal is het dan tussen 15 a 16 uur. Ze drinkt meestal niet zo heel lang.
• - Vervolgens slaapt ze meestal nog wat (als ze de slaap vindt) en eet ze weer een twee uur en half à drie uur later.
• - 's Avonds eet ze meestal nog eens rond half negen, maar dan drinkt ze kort en heeft ze soms nog eens wat nodig rond half tien.
• - Daarna gaat ze slapen (rond tien uur) en weent ze nog een eindje. Ten laatste om kwart voor elf (soms iets later als ze later in bed zit) is het volledig stil.

Pff, wat een lastige nacht. Ik weet dat ik niet mag klagen, maar het was toch redelijk lastig.
Nadat ze gisteren om 19 uur in slaap was gevallen bleef Louise maar slapen. Ze was al haar nachtslaapje aan het doen, dus liet ik haar voorzichtig wakker worden (het was donker in de kamer waar ze stond, dus stopte ik het licht aan). Nadat ze gegeten had, begon ze te wenen. Het was kwart na tien, dus stopte ik haar in bed (normaal krijgt ze, een uur na de vorige keer, nog wat te drinken). Ze bleef maar wenen ... een uur en half aan een stuk. Ik besloot dan maar om haar nog eens aan te leggen. Ze dronk nog wat en viel even later in slaap. uiteindelijk was het dan stil!
Maar iedere twee � drie uur kwam Louise even wakker. Ze weende even kort (in haar slaap meestal) en sliep dan weer / was dan weer stil. Maar daardoor was ik iedere keer wel wakker en ik kon de slaap niet vlug terug vinden omdat ik me wat zorgen maakte.
Louise was op woensdag de hele tijd flink geweest: gegeten, rondgekeken en geslapen zonder veel te huilen, maar dat wreekte zich nu 's nachts een beetje.
Deze morgen kwam ze om half zeven wakker en het was net of ze riep (maakte kirgeluidjes). Ik lag al een wakker sinds ongeveer half zes (doordat ze dan ook even geweend had). Ze lag klaarwakker in bedje met haar mondje open, zoekend achter eten.
Nadat ze eten had gekregen, legde ik haar terug in bedje en probeerde ook nog wat te slapen. Ik was echter een uurtje later opnieuw wakker en besloot op te staan. Louise lag nog rustig te slapen.
Louise sliep tot een eind in de voormiddag. Eenmaal wakker, eten gehad en opgeknapt, gingen we met ons twee wandelen. Louise genoot er van. Het was wel fris, maar dicht op mama's buik en goed ingeduffeld, merkte zij daar niets van.
Na de middag lukte het Louise niet om in te slapen. Ze huilde twee uur aan een stuk. Ze werd rood, zweette enorm en was doodop, maar gaf niet op.
Na de volgende voeding was ze zo moe dat ze vier uurtjes sliep.
Ze genoot vervolgens van een badje en een massage, maar het duurde allemaal wat lang en het was tijd voor haar huilmomentje (tweede van de dag). Gedurende een groot uur huilde ze hard. Soms viel ze kort eens stil, maar daarna begon de serenade opnieuw. Na haar voeding, nog wat huilen en een toetje (zoals ik dat laatste eetmomentje noem), huilde ze nog wat in bed en viel dan in slaap.
Eén voordeel waarschijnlijk aan die huilmomentjes (als ik vergelijk met gisteren), ze zal (hopelijks!) een betere nachtrust hebben.

Louise blaast soms belletjes. Waarschijnlijk allemaal onbewust, maar heel leuk om te zien!