Louise komt ’s morgens wakker om half vijf, vroeger dan anders dus. Om acht uur komt oma me wakker maken, zodat ik me op mijn gemak kan klaarmaken en kan beginnen inladen. Tegen twintig na acht wordt Louise opnieuw wakker.
Ik maak haar klaar en geef haar eten. Oma en opa nemen langzaam afscheid … Wat is dat weekje Limburg vlug voorbij gevlogen. Ik doe Louise een pijamatje aan, zodat ze zeker niet te warm heeft en leg een dun dekentje op haar.
Om twintig voor tien zijn we op weg. Louise is heel flink in de auto. Ze is stil. Het rijden gaat ook vlot, niet veel problemen en niet te druk. Als we op de parking in Kruibeke aankomen, kijk ik even hoe het met Louise is. Ik hoorde reeds dat ze wakker was. Ze ligt rustig te kijken naar het mobieltje boven haar hoofd. Haar rechterarmpje slaat er tegen, verschillende keren na elkaar. Het is bijna twintig voor twaalf, dus tijd om te eten. Ik neem haar mee en terwijl zij nog stil is, drink ik een tasje soep. Daarna geef ik haar te eten en ververs ik haar. Louise is heel flink.
We vertrekken terug rond iets na twaalf. Ze ligt wat te pruttelen omdat ze niet in haar maxi-cosi wil. Maar ze is anders wel heel flink.
Om één uur komen we aan in Meulebeke. Ik haal haar uit de auto en raap wat gerief samen. Louise haar kleertjes worden te klein, dus neem ik een maatje groter … Ze groeit als de kolen! Louise vindt dat wachten niet leuk en zet haar keel open. Ik geef haar nog wat te eten, want in het wegrestaurant heeft ze niet superveel gegeten. Louise is ook wat uit haar normale doen, net als ik. We gaan, nadat ze verse kleertjes aanheeft en gegeten heeft, naar meme en pepe (dat zijn de ouders van mijn mama, van Louises mammie). Daar zet ze heel lang haar keel open. We rijden vervolgens naar de buren om de post op te halen en dan naar tante Carine. Carine en Eline zijn thuis. Eline ververst Louise voor de eerste keer. Ze heeft op school al leren een verse luier aandoen op een pop, maar Louise leeft! ‘Help, dat leeft’, zegt Eline enkele keren. Maar het lukt haar. Daarna probeert Eline Louiseke te sussen. Het lukt eventjes, maar dan begon ze weer te wenen. Dus dan nam Carine haar maar over. Eline is nog wat onzeker, maar wordt een schitterende babysit!
Daarna zijn we nog even naar de GB geweest. Louise heeft daar, aan de kassa, haar keel goed opengezet. De mensen kregen het al op hun heupen! Haha! Doe maar Louiseke … dan laten ze me misschien voor aan de kassa. Haha! (Maar dat deden ze wel niet hoor.)
Bij mammie en pappie thuis heb ik alles uitgeladen, nadat Louise eten gekregen had. Ik was uitgeput en wat over mijn toeren. Het wenen stond me nader dan het lachen, maar het lukte. Louise was heel stilletjes en braaf, net of ze voelde dat ik op de tippen van mijn tenen liep.
Ook ’s Avonds ging ze, na haar eten en toetjes, flink slapen. Ze huilde maar kort en was dan stil.
En ome Sam? Die was blij dat Louiseke terug was!

Louise werd ’s morgens iets voor zes wakker en wou eten. Daarna sliep ze door tot twintig voor tien.
Haar meterke Lieve en haar dochter Joke komen om de winkel open te houden. Louise is de hele tijd alert en wil niet slapen. Soms slaapt ze eventjes, dat wil zeggen een kwartiertje of twintig minuutjes, maar meestal is ze klaarwakker. Haar ogen trekt ze goed open om zeker niet in slaap te vallen. Ook als Carine, Eline en Lisa langskomen geeft ze niet op. Ook dan slaapt ze eventjes, maar niet lang. Eline ververst Louise opnieuw en het lukt al aardig. Eline schreeuwt het wel even uit als Louise plast terwijl ze aan het verversen is. Haha, nu heeft ze haar babysit ook eens gehad!
Louise eet om de twee of drie uur. Eigenlijk is dat wel normaal, want Louise slaapt veel ’s nachts en slaat dan één à twee voedingen over, dus moet ze die overdag inhalen. Toch is dat redelijk lastig.
Ik denk dat Louise last heeft van reflux. Ik spreek er de verpleegster van Kind en Gezin woensdag over aan. Ze begint plots hard te schreeuwen. Dan heeft ze geen krampen, maar geeft dan na wat gehuil en gesus over.
Peterke en Charlotte komen ook langs. Ze is dan opnieuw weer flink en begint meer en meer moe te worden.
’s Avonds heeft ze het weer lastiger. Ze wil de hele tijd zuigen, maar is moe. Ik geef haar om acht uur eten en of half tien opnieuw (toetje). Dan is ze rustig en breng ik haar naar boven. Ze valt, zonder wenen in slaap.

Meterke merkt op dat Louise zich soms wat verveelt. Ze ligt rond te kijken en beweegt haar hoofdje van de ene naar andere kant. Pas als ze veel ziet is ze iets rustiger, als de darmen of maag niet tegenstribbelen.

Louise slaapt flink. Ik lig van rond 5 uur wakker en te wachten. De heimwee naar mijn ventje en ouders begint de kop op te steken. Louise wordt pas iets na 6 uur wakker. Ze drinkt en ligt dan zalig te genieten bij mij in het waterbed. Van rond 7 uur slaapt ze opnieuw (in haar bedje) tot twintig voor tien. Ik lig nog een eind wakker, maar val dan ook terug in slaap.
Als Louise wakker is, maak ik haar klaar. Peterke en Sam staan ondertussen ook op. Nele komt ook aan, zij houdt vandaag de winkel open.
Dan vertrekken we naar het Reuzenhuis. Daar is een tweedehandsbeurs. Ik kijk rond of er niets leuks te vinden is. Ik vind er een mutsje, die wel nog wat te groot is, maar aangezien de andere muts te klein is, koop ik die. Normaal kan ze er binnenkort in.
Ik zet die muts op als we naar huis terugkeren. In de auto maakt Louise enorm van haar oren … als ik thuiskomt, zie ik wat er scheelt. Haar muts is tot over haar ogen, neus en mond gekropen … dus zit ze er helemaal in vast. Ondertussen weent Louise niet meer, maar wacht ze rustig af. Ze knippert een met haar ogen als ik ze er van onder haal.
Na haar voeding van iets na middaguur en iets na twee uur, is Louise rustig. Ze slaapt flink en is rustig. Ze begint waarschijnlijk, na de drukke dag vrijdag, weer een ritme te vinden.
Ondertussen zorg ik dat het goed warm is in huis. Tegen dat Louise wakker werd, was het aangenaam, tot heel warm. Louise genoot dan ook van haar badje. Door de rit vrijdag en door de lastige dag gisteren is het er niet van gekomen.
’s Avonds weent Louise een eindje na elkaar. Ze heeft last van krampen of van reflux want ze beweegt veel en strekt haar benen. Ze huilt ook veel.
Als ze in haar bedje ligt, valt ze na een kwartiertje in slaap … uitgeput.

Louise begint plots, terwijl ze slaapt hevig te wenen. Soms komt ze niet helemaal wakker en valt ze opnieuw in slaap, andere keren blijft ze wenen en stopt dan, maar is klaarwakker. Ze weent ook vaak, zonder aanleiding, terwijl ze bij iemand op de schoot zit of gewoon wakker is en rondkijkt.

Louise werd iets vroeger wakker, ze had gisterenavond dan ook drie kwartier vroeger haar laatste portie gehad. Daarna lag ze zalig na te genieten … Je zou daar uren kunnen naar kijken. Om vijf uur lag ze terug in haar bedje, maar ze had geen zin om te slapen … Ome Sam, die vroeg op moest, zou het geweten hebben dat zij daar was. Haha!
’s Morgens sliept ze redelijk lang en daarna genoten Louke en ik van elkaar. Zalig hoe ze kan genieten en de gezichtjes die ze trok.
Mammie kwam online om 11 uur en was heel blij dat ze Louiseke zag. Nog vier nachtjes slapen! We tellen af … en dan komen papa, mammie en pappie terug naar huis. Hopelijk trekt papa dan zijn weg-gaan-tand uit … toch zo ver en zo lang!
Na de middag gaan we samen op boodschappen en daarna rijden we richting poelberg. Sietse wacht ons op … Samen halen we zijn zusjes, Fauve en Izabo af. Ze hebben Louke al gezien in het moederhuis, maar ze lag toen in haar bedje. Toen Sietse kwam, lag Louke onder de lamp, maar deze keer kunnen ze haar wel vasthouden! Na een lekker pannenkoekje keer ik terug naar huis. Louke is in slaap gevallen in haar maxi-cosi en slaapt nog een eindje. Ik maak op gemak het eten klaar en breng het huis wat in orde.
’s Avonds geef ik haar wat venkelthee. Ze heeft redelijk wat last van krampjes en ik hoorde dat dit er goed voor war. Toch heeft ze die avond nog redelijk wat kramp … Ome Sam, die een avondje thuis doorbrengt, heeft het er wat lastig mee. De eerste week dat papa, mammie en pappie weg waren, was ze heel wat rustiger … Ze heeft nu wat meer kuren en moet afkicken van al die aandacht!
Uiteindelijk komt Louke wat tot rust en na haar laatste voeding gaat ze om tien uur naar bedje toe. Een goed half uurtje later is het stil …

Louke volgt nu stemmen die ze herkent en volgt ook al bewegende objecten die verder verwijderd zijn. Ze grijpt ook iets meer gerichter, zo is het net … maar of het werkelijk zo is? Louke zal het ons niet zeggen he! Hihi.

Louise komt rond 5 uur wakker en na het drinken en genieten valt ze terug in slaap.
’s Morgens slaapt Louke tot twintig voor tien. Daarna eet ze en heeft ze last van haar buikje. Toch valt ze in slaap. In haar slaap weent ze wel veel.
Ik verleg haar in haar maxi-cosi en we vertrekken naar Kortemark. We gaan als verrassing Eline afhalen van school. Ze heeft gedaan met de examens.
We brengen Eline, die heel tevreden is met de verrassing, naar huis. Louke is heel flink in de auto. Ze slaapt. Bij Eline schuif ik mee aan tafel, terwijl Louiseke nog slaapt. Als ze wakker wordt, zorgen Eline en haar mama Carine voor Louiseke. Ik ben er zeker van dat Eline een heel goede babysit wordt.
Tegen half drie gaan we terug naar huis. Ome Sam is nog even thuis, maar ligt te rusten. Hij moet de hele week vroeg werken. Louke slaapt ook in haar maxi-cosi. Ik neem er haar uit en leg haar in haar wagen.
Ze wordt vroeger wakker en wil drinken. Ik geef haar wat venkelthee. Ze drinkt redelijk wat en is dan een uurtje half voldaan. Dan krijgt ze terug te eten.

Ik las vandaag op het net dat baby’s vanaf twee à drie weken last kunnen hebben van kollieken (krampjes) en daardoor hard beginnen wenen. Het wordt alsmaar erger tot de zes weken en dan nemen die terug af. Louiseke is nu vijf weken, dus het kan zeker kloppen dat ze daardoor plots, zonder reden dat wij weten/zien begint te wenen. Ze spant zich dan inderdaad helemaal op en probeert te duwen of zoek de borst om te drinken. Soms krijgt ze zelf een kramp tijdens het drinken en dan zuigt ze harder en beweegt haar hoofd in alle richtingen … amai mijn borst!

Amai, wat kan Louise toch slapen. Deze morgen werd ik al ongerust toen ik ze maar niet hoorde wenen en wakker komen. Ik kwam verschillende keren wakker, maar mijn kleine meid sliep rustig door. Om half zeven werd ze pas wakker. Dan lag ze te duwen en was ze haar luier aan het vullen. Ik haalde ze uit en gaf ze te eten. Daarna sliep ze nog tot twintig voor tien. In de voormiddag gingen we dan eens naar ons huisje in Meulebeke om de post te controleren en vervolgens naar baby junior om de pakjes op te halen.
Om één uur kwam de verpleegster van Kind en Gezin. Louise weegt nu 5,320 kg en meet 57 cm (ze is vijf weken en een dag). Haar hoofdomtrek is ongeveer 40cm. Ze volgt mooi haar curve. Ze is groot en zwaar en heeft overschot.

Ik besprak met de verpleegster enkele zaken.
AANLEGGEN:
Als je borstvoeding geeft, mag je ze aanleggen als ze er om vraagt. ’s Avonds kan dat meer zijn en vlugger op elkaar (mag om uur zijn). Dat komt omdat zij een reserve aanlegt, omdat ik wat meer moe ben en omdat ik ook misschien tegen de avond iets minder melk heb.
VERWENNEN:
Tot 6 maanden kan je een baby’tje niet echt verwennen door op te nemen. Dus als ze weent omdat ze pijn heeft of troost nodig heeft, mag je haar opnemen. Weent ze omdat ze de slaap niet kan vinden, dan ligt ze beter in haar bedje/wieg en wordt ze het best getroost zonder opgepakt te worden.
KRAMPJES / TERUGGEVEN:
Louise heeft redelijk wat last van krampjes. Veel valt daar niet tegen te doen, behalve haar te troosten. Als ze dus rood wordt, weent en zich opspant (beetje stampt) heeft ze een krampje en moet ze getroost worden. Haar opnemen kan dus geen kwaad.
Vermoedelijk heeft Louise last van een lichte vorm van reflux. Zolang ze er zelf niet te veel last van heeft (geen pijn), dan hoeft er niets meer te gebeuren. Mocht ze pijn krijgen, wordt best een dokter geraadpleegd.
ETTEROOGJE:
Vele jonge baby’s hebben last van etter aan de oogjes. De oogjes goed uitkuisen en het kanaaltje uitmasseren is het beste dat je kan doen. De verpleegster zei eventueel eens een druppeltje moedermelk te gebruiken in plaats dan de natriumoplossing. Helpt dit niet, dan kan eventueel nog een ander middeltje gebruikt worden.
SLAPEN:
Het is goed om Louise ’s nachts op haar zij te leggen (afwisselend). Overdag ligt ze beneden op haar rug, maar als er iemand bij is, mag ze gerust een eind op haar buikje liggen voor de motoriek. Louise ligt beneden meestal op haar rug omdat ik dacht dat het niet mocht. Soms lag ze op haar ververskussen of op mijn buik op haar buik, maar nu mag het dus meer overdag. Ze beweegt alvast goed haar hoofdje en heeft er reeds controle over.
KLEUR / BELLEN:
Louise ziet al verschillende kleuren. Aanbieden van kleuren en bewegende zaken is goed. Ze zal nog niet spelen, maar wel al veel rondkijken. Dat zag ik al een goede week bij Louise dat ze meer en meer volgde. Sinds gisteren lag ze ook gewoon in haar bedje te kijken en weende ze niet toen ze wakker was.
Louise blaast al belletjes en zal dat meer en meer doen.
RODE PLEKKEN / PUISTJES:
Louise heeft hier en daar een puistje, wat heel normaal is.
Tussen haar billen heeft ze drie rode plekken. Haar huid ligt wat open en het ziet bloedrood. Bij kindjes die borstvoeding krijgen, komt dit vaker voor omdat ze slappe stoelgang hebben en ze vaak stoelgang hebben. Iosine (om te laten uitdrogen) en goed insmeren van de rest van het poepje is de boodschap. De nieuwe zalf die ik kocht is ook goed, maar ik zal dus iosine moeten bijhalen.

Dag was een hele boterham, maar nu was ik wat meer gerust.
Later op de namiddag kwamen er drie verpleegsters (Tine, Lien en Sabine) en een dokter (Mieke) van het werk. Louise was, na het bezoekje van de verpleegster, in slaap gevallen en gaf geen kik. Normaal at ze om de twee uren, maar nu trok ze daar niets van aan! Ze sliep rustig door.
Sabine had haar dochtertje Louise mee (3e kleuter). Tine had haar zoontje Ward mee (iets meer dan twee jaar). Louise ging, toen ze half wakker was, door van arm tot arm. Grote Louise was trots om een naamgenote op haar schoot te hebben. Wardje zal bij zijn mama op de schoot en hield ook trots ons Louke vast.
Het was fijn om enkele collega’s terug te zien. Ik maakte plannen om langs te gaan deze week, maar door de drukte hier (en op het werk is het momenteel ook superdruk) is het er niet van gekomen.
’s Avonds was Louiseke wat lastiger, maar het viel al bij al goed mee. Ze zit meestal aan zes tot acht voedingen per dag. Tot en met de collega’s weggingen (18 uur) had ze nog maar vier voedingen gehad. Maar daarna at Louise nog drie keer. Een keer om kwart voor zeven, eens om twintig na acht (met vervolg om negen uur omdat ze enorm veel last had van krampen en snokte aan mijn borst) en eens om half tien.
Daarna ging ze slapen en na enkele luide huilkreetjes viel ze in slaap.

Vandaag was het een spannende dag. Zowel voor mij als voor Louise.
Het eerste spannende moment was voor mij. Ik wou thuis in Meulebeke wat poetsen, maar met Louise gaat dat moeilijk. Daarom had ik afgesproken met Carine dat ze even naar daar ging. Om twintig voor één ging ik naar haar en gaf Louise de borst. Tegen één uur was ik op weg en bleef Louiseke bij haar ‘tante Carine’. Ik heb nog nooit in mijn leven zo vlug gewerkt. Haha, het zweet liep over mijn rug en mijn gedachten waren de hele tijd bij mijn kleine meid. Tegen drie uur was ik terug. Net op tijd, want Louise had honger. Verder had ze heel flink geslapen bij haar tante Carine!
We bleven een eindje bij Carine. Louise was in slaap gevallen en Carine en ik waren aan het praten. Tegen de avond werd Carine misselijk. Ze was al een eindje ziek, maar nu werd het toch wat erger. Na gebeld te hebben met de huisarts werd ze doorverwezen naar spoed. Louise, Carine en ik reden naar spoed. Daar deed de kleine meid het schitterend. Ze prottelde en dronk en was heel flink! Bij Carine deden ze enkele onderzoeken en ze hielden haar dan in het ziekenhuis want er moesten nog onderzoeken komen.
Toen Louise en ik naar huis wilden rijden, het was ondertussen al bijna tien uur, kreeg ik een ongelukje. Mijn hart in mijn keel, een krijsende Louise op de achterbank … maar iedereen ongedeerd. Ik was in fout. Ik reed achteruit en had een auto niet stil zien staan. Daar had ik tegen gereden. Bij mij viel de schade mee (enkele krassen). De andere auto was er iets minder goed aan toe. Na een half uur op straat te staan in de donker en de gietende regen, stelde ik voor om toch maar ergens de papieren in te vullen. Louise lag ook te schreeuwen in de auto, ze had honger. Uiteindelijk ben ik met die mensen meegereden. Daar hebben we alles ingevuld.
Met tranen in de ogen reed ik naar huis. De emoties waren nu even te veel. Wat zullen we blij zijn dat Kris thuis is! Nog één keertje slapen!