Al heel vroeg in mijn zwangerschap had ik contact met Lies van mini-crèche Ophélie (toen nog kinderhotel Ophélie) om te vragen of zij een plaatsje had voor ons toekomstige kindje (ik ken Lies van vroeger en weet dat ze zeer goed met kindjes kan omgaan… daarom mijn keuze voor hen). Toen bleek er geen plaats te zijn. Ze had toen een maximumcapaciteit van 7 kindjes. Omdat ze een uitbreiding tot mini-crèche had aangevraagd was er nu plaats voor 15 kindjes. Ze nam contact met me op om te vragen of ik nog op zoek was. Ik had al verschillende dagmoeders en crèches aangesproken, maar had nog geen beschikbaar plaatsje gevonden. Gelukkig kon onze toekomstige spruit vanaf 1 september 2008 nu terecht bij Lies en Suzy.

Omdat Louise zou kunnen wennen en mocht het nodig zijn ik ze zou kunnen halen, stelde Lies een wendag voor. We brachten Louise ’s morgens naar hen. Ze keek rond… er was dan ook veel te zien. Toen we haar afgaven ging haar mondje even naar beneden, maar ze huilde niet.
Kris vertrok naar zijn werk en ik ging naar huis… schoonmaken houden. Dat was enorm moeilijk. Ik geraakte weg noch weer.
Om 9:20 stuurde ik een berichtje naar Lies… en wachtte gespannen op antwoorde. Ik wou weten hoe het Louise verging. Twee uur zat ik zenuwachtig, bijna stapte ik de auto in om haar te halen. Ik belde ook even met mama en zij stelde voor om even te bellen. Misschien had ze geen tijd om te antwoorden of had ze het niet gezien.
Om 11:30 telefoneerde ik. Lies stelde me gerust dat alles goed verliep. Ik was enorm opgelucht. Vanaf dan heb ik mijn huis (toch gelijksvloers) ondersteboven gekeerd.
Om 15:45 stapte ik in mijn auto. Ik mocht haar om 16:00 halen (er is een verplichting om je kindje van ’s morgens 9:30 ten laatste tot ’s avonds 16:00 ten vroegste bij hen te laten). Om stipt 16:00 stond ik aan de deur. Ik ging binnen… en zocht Louise. Er lagen enkele kleintjes in een park en enkele groten stonden recht en waren klaar om buiten te spelen… en er zaten er enkelen in een kinderstoel. Ik vond eerst Louise niet. Toen zag ik haar zitten… fier in een kinderstoel aan het spelen. Ik riep haar… ze keek even op en richtte zich dan terug op het speelgoedje. Zo van: ‘Maar mama toch … ben je daar nu al?!’ Haha! Lies vertelde dat alles goed was gegaan, dat ze in de voormiddag wat geslapen had, ze flink gespeeld had, veel gegeten had en in de namiddag ook een anderhalf uur geslapen had. Mijn berichtje had ze niet gezien… daarom had ze niet geantwoord, maar ik mocht altijd telefoneren… een hele geruststelling. Ze vonden haar een stevige, vrolijke meid. Ze was de hele tijd vrolijk geweest. Ze boften ook om haar eetlust en op haar stevigheid. Wat fijn om te horen dat ze het goed gesteld had!

Voor mij een spannende dag, want na dit lange thuis zijn begon ik opnieuw met werken. Ik ben thuis geweest sinds 13 januari 2008 en had eerst zwangerschapsrust, dan bevallingsrust en vervolgens ouderschapsverlof. Daarna was het CLB nog gesloten en de laatste twee weken nam ik verlof (daar ik er nog heel veel staan had).

Ik had, om in het ritme te komen, een uur compensatie genomen in de morgen en twee uur in de namiddag. Zo kon ik Louise rustig brengen en kon ik ze op tijd halen (om 16:00 ipv 17:00).
Ik gaf Louise af en ze lachtte naar me. En daarna vertrok ik naar mijn werk. Ik was daar reeds om kwart voor negen, dus nog te vroeg want ik had compensatie tot half tien. Het was fijn om mijn collega’s terug te zien. Ik miste Louise wel, maar ik was er klaar voor. Ik verlangde naar het werk en de samenwerking met de leerkrachten en collega’s. Na het bijpraten met collega’s ben ik er in gevlogen. Er was nog wat praktisch werk te regelen. Ik moest namelijk mijn bureau herschikken… nieuwe kasten vullen en oude legen. Een werkje van meer dan een dag.
Na de middag heb ik even gepolst bij Lies hoe het geweest was (Louise was dat weekend wat ziek geweest, dus was ik wel benieuwd hoe het haar nu verging). Alles ging goed. Ze had een uur in de voormiddag geslapen, flink gespeeld en flink gegeten. Ze sliep opnieuw.
Na de middag stortte ik me opnieuw op mijn chaotische bureau. Om kwart voor drie (iets later dan gepland) stopte ik. Ik bleef wel nog wat plakken doordat ik nogal een babbelkous kan zijn… maar om stipt vier uur stond ik aan de mini-crèche. Ook mammie was er… ze was graag eens mee gegaan om Louise af te halen… en dit was haar enigste moment dat ze dat kon doen.
Louise was heel blij dat ze ons zag. Ze lachte. Lies zei dat ze in de namiddag veel gehuild had en enkel kon lachen als iemand haar opnam. In de morgen was ze ook wat onwennig geweest. Mijn kleine meid moet nog wat wennen, maar het zal haar wel lukken.

O ja, tijdens de dag had ik nog enkele berichtjes gekregen van Lieve (meter Louise), mammie en enkele kids van de musical, dat ze aan ons dachten en dat alles wel goed ging gaan… Lief he!

Vandaag was het een iets langere dag voor Louise. Ik moest werken tot 16:30, dus zal haar maar oppikken om 17:00 ten vroegste.
Vanaf vandaag brengt papa Louise weg. Ik kreeg tegen 10:00 een berichtje van hem dat alles goed was verlopen. Ze was heel flink geweest.
Mijn dag ging redelijk vlot voorbij (had eigenlijk nog werk met het opkuisen bureau, maar ben maar in de dossiers en agenda gevlogen…).
Iets na 16:30 zat ik in mijn wagen en was ik op weg naar mijn kleine spruit. Ze zat op de arm van Lies toen ik aankwam en was blij haar mama te zien. Ze was wat moe…
Ze was de hele dag flink geweest. Wel eens gehuild, maar het ging beter dan maandagnamiddag. Ze lachtte en was blij bij haar mama te zijn.
Nicole, mama van Lies, helpt bij het eten geven van de kindjes. Ze zei dat Louise haar al herkent en met de armpjes slaat als ze haar ziet. Haha, ons Louise en eten he! Ze denkt waarschijnlijk: ‘Die moet ik indachtig zijn… van haar krijg ik eten!’

Morgen gaat ze een dagje naar mammie, net als iedere woensdag en de donderdag de langste dag van de week… tot 18:00, want ik moet dan lang werken. Maar ik ben gerust want ik weet dat ze het ginds goed stelt!

Ondertussen gaat Louise al bijna vier maanden naar de crèche… en ze gaat graag! Iedere keer als ze in de inkom binnenkomt, stampt ze opgewekt met haar handjes.

Ze kennen Louise als een vrolijke actieve meid. Ze eet graag en goed. Al sinds november speelt ze niet meer graag in het grote babypark, maar speelt ze liever met de peuters die ouder zijn. Ze kruipt dan ook enthousiast rond en trekt zich aan alles recht. In het begin hielden Lies, Suzy en Nicole hun hart vast.
Ze heeft, net als de meeste babys/peuters die naar een crèche gaan, wat last gehad van een verkoudheid… maar nu is dit ook voorbij. Ze is ook ziek geweest (net toen mammie op reis was), maar gelukkig konden mama en papa in hun agenda’s schuiven!

Ik laat Louise met een gerust hart achter in de crèche! Ze wordt er goed verzorgd en wordt er graag gezien… wat wil een mama meer!