Louise is al een flinke meid. Ze probeert ook meer en meer te praten, maar...

 

Doordat Louise zo goed weet wat ze wil en kan uitbeelden gebruikt ze veel gebaren om zich uit te drukken. Als ze iets wilt eten, dan wijst ze ernaar, wijst ze naar zichzelf en dan naar haar mondje... Ondertussen brabbelt ze vanalles, maar door de gebaren is het heel duidelijk.

Als ze wilt dat iemand danst (wat ze heel graag wilt), dan wijst ze naar die persoon en danst vlug even zelf... Maar dan moet die persoon dansen en ook de andere personen die er eventueel zijn... En als je dan blijft zitten zou ze je uit je stoel of zetel duwen (ze doet haar handen achter je rug en duwt je).

 

Maar woordjes kan Louise ook al:

- Mama, papa, da (dat) en dada kan ze al goed

- Ja

- Oma en opa zegt ze ook al met een nadrukking op de o

- Buba = bumba

- Po(p) = Plop

- Boo = boom

- Kaka (en dan wijst ze ook naar pamper)

- Nee (maar ze gebruikt het niet veel, ze gebruikt liever ja)

- Boma en bopa = bomma en bompa (met nadrukking op bo

 

Daarna kan ze al veel vertellen wat diertjes doen (zeker als ze in levende lijve zag):

- Boe (koe)

- Ia (ezel: leerde ze van opa)

- Woewoe (hondje: woef woef)

- Néééé (mééé van het schaapje, maar de m wordt een n)

- Mauw (miauw van het poesje: leerde ze van Lisa en tante Carine)

- En dan doet ze ook heel de tijd haar mondje open en dicht als je vraagt wat het visje doet.

 

Kortom, Louise doet haar best om haar duidelijk te maken, maar ze gebruikt nog veel gebaren. We verworden dan hetgeen ze wil zeggen, zodat ze nieuwe klanken leert vormen... En soms doet ze dat ook...

 

En ook al kan ze nu nog niet verstaanbaar spreken, ze zwijgt niet meer! Wat zal dat zijn als ze wel verstaandbaar kan spreken?