Krokusvakantie 2011

Louise ging met ons samen naar de bib... De bedoeling was om in de paasvakantie te kijken om haar tuutjes weg te doen, ten laatste met de Sint mee te geven volgend schooljaar...

Maar daar lag het... eens niet uitgeleend 'Anna gooit haar tuutjes weg'. Ik dacht, ik neem het even mee... En dat deed ik. De bedoeling was om het eens te lezen en haar al wat voor te bereiden... ze was immers nog maar net 3 geworden (2 weken ervoor).

 

Eenmaal thuis, keek Louise niet naar het boekje, tot de tweede avond dat ze het boekje gelezen wou hebben. Dat deed ik dan ook.

Na het verhaaltje zei ik dat Anna nu wel een grote meid was, want dat ze geen tuutjes meer had. Louise zei 'ik ben ook een grote meid'. 'Ja, maar Anna is nog ietsje groter.' Louise ging naar de kast en nam haar boetje en haar tuutje... In de mond... Ze kwam naar zetel en nam het boekje van Anna. Ze legde haar tuutje op tafel. 'Ik ga ook zonder tuutje slapen.'

Even twijfel bij ons, wat nu? Maar ja, als ze het zelf voorsteld, gaan we dat zeker proberen... Dus het tuutjes bleef op tafel liggen, het boekje van Anna ging mee naar boven...

 

Louise lag nog maar net in bed, na wat gebofd te hebben over dat ze nu ook een grote meid wordt... en we waren net beneden, toen we haar hoorden roepen, 'ik wil mijn tuutje'. Lap!

Ik terug naar boven en nog even kort het boekje van Anna doorgenomen (met de zaklamp). Louise legde zich weer neer...

En zo ging dat een keer of vier, niet echt traantjes, maar toch wat trunten... tot het stil werd boven.

 

De volgende morgen waren we zo fier! Louise had zonder tuutje geslapen! En wat was dat! Op de kachel lag een puzzelboek en snoepjes! De tuutenfee was geweest. Even controleren of ze alle tuutjes had meegenomen... ja hoor! Ze waren allen weg...

 

Tijdens de dag waren er geen problemen, s avonds was er weer wat spijt dat de tuut weg was. Even aanmoedigen dat de tuttenfee nog even zou komen kijken die nacht of ze nog zonder sliep en misschien nog iets ging achterlaten... Na drie keer viel ze stil... En ja hoor, s morgens een knipboek en weer enkele snoepjes...

 

Vanaf dan ging het beter en beter... toch kwam de tuttenfee nog enkele nachten met wat snoepjes om haar aan te moedigen... maar na vijf nachten was het gedaan... En Louise was/is tuttenvrij!

 

Super!

 

Na een maandje nam ze even Emieltjes tuutje in de mond... en toen de windpokken er waren huilde ze even om een tuutje. Heel kort maar... en toen zei ik 'je bent een grote meid he'... en het was weer over.

 

En nu, af en toe, zegt ze: 'Ik heb geen tuutje meer, ik ben een grote meid, ik ben dan bijna vier! (over meer dan een half jaar te verstaan).'