Martheke werd van bij de start, net als alle kindjes, opgevolgd. Maar omdat het vertrouwen wat was verminderd in kind en gezin (na ervaringen Emiel), ging ik iedere keer op controle bij de kinderarts.

Marthe is echt een lief meisje... Een poppemieke... Ze sliep door vanaf dat ze zes DAGEN oud was... en ook overdag sliep ze geregeld...

Omdat Martheke een moeilijke geboorte had (aangezichtsgeboorte, gedeelte), ging ik op consultatie bij een osteopaat. Die merkte op dat Marthe volledig vast zat rond haar neus... Wat ik al opgemerkt had als ik haar wou wassen of aankleden/uitkleden, was dat ze geen aanraking rond de neus kon verdragen... Ze snurkt ook constant en je hoort haar overdag ook bijna steeds ademen.

Ik vertelde dit alles aan de kinderarts en zij probeerde door de neus van Marthe te gaan. Links lukte het moeilijk, rechts lukte het niet. Marthe krijste het uit en de kinderarts stopte met het duwen met sonde...

Het besluit was dat Marthe links wat doorgang had, rechts heel vernauwd of dicht... maar omdat er snot uitkwam, zal het sterk vernauwd zijn. Daardoor is elke verkoudheid natuurlijk vervelend voor ons meisje... en helpt gewoon fysiologisch water niet.

Aan twee en een halve week merkte ik ook op dat Marthe toch heel wat herkauwde, zich overstrekte, witte tong had... kortom weer dezelfde symptomen. Ze was nog heel jong en we waren er vroeg bij, dus besloten we om te starten met gaviscon.

Maar de 'grote' problemen starten net na de spuitjes van 3 maand... Marthe was overgeschakeld op een biologisch producht omdat de stoelgang heel hard was door de gaviscon... Maar toen bleek dit niet goed te werken. Er werd overgeschakeld op zantac... Ze moest wel aërosolen want de bovenste luchtwegen waren niet volledig in orde.

Maar Marthe krijste en krijste meer en meer... Het was net de kleine Louise die we bij ons hadden... Ze kreeg nog steeds voltijds moedermelk en dronk goed. Dus aan de voeding kon het niet liggen... want ze ging ook goed omhoog.

Kerstavond... net voor de kinderartsen allemaal naar huis gingen, had ik nog een afspraak met één van hen... Marthe had twee dagen onophoudelijk gekrijst en ook s nachts begon ze te krijsen... De kinderarts onderzocht haar en vond niets... dus het vermoeden van reflux was er... Een ph-metrie werd gepland, tot we beseften dat Marthe een vernauwd neusgat had en 1 neusgat die zelf niet doorgankelijk was... Wat nu? De kinderarts overlegde telefonisch met verschillende personen en er werd besloten om voorlopig de test niet te doen, maar wel met omeprazoles te starten...

Zweet... puf... een vreselijke eerste kerst voor ons meisje... ze zag af... Ook haar ademhaling ging niet altijd goed (door neus) en dat hinderde haar ook... vier dagen na het bezoek bij de kinderarts krijste ze constant dag en nacht... Wat nu? De kinderarts was in verlof, de andere kinderarts zat volboekt... dus de arts proberen... Maar toen bleek het ook daar een vervangster te zijn... Maar gelukkig hielp ze ons goed vooruit. Marthe had een dubbele oorontsteking... Iets wat eigenlijk wel normaal was doordat haar neus zo dicht zit de hele tijd...

Antibiotica en vooral pijnstillers want het meisje had pijn...

We waren nog enkele dagen later... Zweet, puf puf... 30 december... Opnieuw contact met onze kinderarts... de omeprazolesdosis leek niet voldoende. 's Nachts sliep ze terug door, dus vermoeden dat oortjes beter waren, maar overdag bleef ze last hebben en had ze vaak melk in haar mondje... Ze viel soms kort in slaap maar schrok wakker en krijste enorm. Dosis verhogen... oortjes ondertussen veel beter, maar nog steeds aërosolen.

De dinsdag erop... het nieuwe jaar was gestart... maar niet echt goed... Martheke bleef lastig. Dit is niet het meisje dat we hadden bij de eerste maanden. Ze leek last te hebben... Opnieuw contact met de kinderarts... Die zei dat ze ging kijken om toch een ph-metrie te doen, want ze zat bijna aan het maximum van dosis. En dan is het toch wel nodig voor onderzoek te doen... Ze ging bellen voor datum opname... Ze belde niet...

Toen ik terug belde, werd ik even van kastje naar de muur gestuurd omdat er iets bleek te zijn... Ik werd al wat ongemakkelijk.

Uiteindelijk kreeg ik de arts aan de lijn. Ze verwees me, na heel wat uitleg, door naar UZ Gent. De ph metrie kon maar over twee weken gebeuren, dan pas plaats. Ze vreesde dat extra testen nodig zouden zijn (want medicatie helpt nu niet), maar die konden niet allen in Tielt gebeuren (niet bij zo een jonge kinderen), dus dan ging ze toch moeten doorverwijzen. Ik kreeg het nummer en werd doorgestuurd... Met een klein hartje...

Ik ging normaal eind januari mogen gaan naar Gent, gelukkig was ik al lang met Marthe op weg en was er een plaats vrijgekomen... Ik mocht dus enkele dagen later al op consultatie.

Daar zeiden ze dat ze niet zeker zijn dat het reflux (in de zure vorm) is. Sommige kinderen zijn gewoon gevoelig aan het terugkeren van melk... En natuurlijk is er nog haar neusje.

Ze belden en ze kon twee dagen later opgenomen worden... We sprongen op de bal...

De donderdagmorgen waren we reeds vroeg op pad. Onze kleine meid werd opgenomen in het grote ziekenhuis... mama ging natuurlijk mee!

Ze had heel grote honger toen we aankwamen en het duurde een eindje voor ze de ph metrie konden plaatsen. Ook haar neusje vormde een probleem... ze krijste het uit... mijn hart brak... slik slik... En dan de hele tijd de angst... angst dat ze niet genoeg zuurstof zou hebben...

Tegen de middag werd ze gelukkig aan de monitor geplaatst. Die toonde aan dat ze op rustige momenten tot 95 ging en twee keer tot 93, dan schrok ze en begon ze te krijsen... Net een schrikreactie... maar ook soms als ze boven de 95 zat...

Ze hadden ook een afspraak gemaakt bij neus-keel-oor... Dus ik met de kleine meid op stap... op stap door de catacomben van het ziekenhuis.

Na even te wachten legde ik alles uit aan de arts daar... Ze besloten even, neus-keel-oren te bekijken... De neus probeerden ze met een lichtje door te gaan... Krijsen, tieren... Maar ze geraakten erdoor... Het lichtje zag ik plots door haar dunne huid branden in de keel... Ze waren erdoor. Haar neusje was binnenin wel gezwollen en het vermoeden was dat het vlug geirritieerd was/is. Waardoor het weer zwelt.

Maar ik was geruster... ze waren er nu doorgeraakt... dus ze kon er wel door ademen... OEF!

De eerste dag was Marthe super lief en flink... Ik begon me af te vragen waarom ik er was... Ik kon haar redelijk goed troosten..., iets wat niet altijd lukte bij me thuis... Want er lopen nog twee andere peuters rond. Maar toen ik even wou gaan eten... en me haaste, kwam ik terug en hoorde ik haar door de hele afdeling krijsen... de verpleegster liep met haar rond... 'Wat ben ik blij dat je terug bent... ik krijg ze niet stil...' Na even sussen, wat rondlopen, lukte het me om haar stil te krijgen... dankzij de borst.

Nu de dag erop kreeg ik het verdikt te horen. Door de observaties bleek dat ze last had van weerkerende melk, maar niet van het zuur... Oef, opluchting... De afspraak was om even door te bijten en haar op een ritme te krijgen... Het was een gevoelig meisje dat last had van het terugkeren.

Ik besloot om dan maar af te kolven zodat ik wist wat ze kreeg.

Ondertussen was ze net vier maand en starten we ook met groentenpap. Een kleine week later mocht ik opnieuw naar de kinderarts. Het even doorbijten had effect gehad... Het ging beter. Marthe had wel nog, zoals ze al altijd had, veel last van eczeem... Dus kreeg ik wat zalf. We besloten ook dat het tijd was om te starten met fruitpap...

De donderdag daarop mocht ik opnieuw naar Gent.

De dinsdag voor Gent at Marthe groentenpap met appel en een fruitpapje... de donderdag zat ze vol eczeem!

Pffff... Na het voedingspatroon te hebben besproken, besprak ik ook de eczeem... en toen vroeg de arts zich daar af... 'zou ze een allergie hebben voor fructose'... Hmmm... Zou het? Zou ook dat haar 'last', naast oren en terugkerenJa het kan... ik at tot dan heel veel appels per dag (soms drie)... De afspraak was om te stoppen met fruit te geven aan Marthe en om ook geen fruit meer te eten (voor moedermelk). Het duurde enkele dagen, maar de eczeem trok weg... (Ik moest een eind wachten en dan opnieuw starten met 1 fruit... en dan enkele dagen hetzelfde en kijken of het iets gaf... eventueel dan ander stuk fruit alleen en opnieuw kijken... indien reactie weer stoppen en maand wachten...) Zo een allergie kon tot een jaar duren en gaat bij de meeste kinderen weg...

En vanaf dan... gaat het de goede kant uit... Behalve dat we een goede maand later weer een dubbele oorontsteking hadden, hoge koorts en een zere keel... Voor buisjes was/is ze te jong, maar het zou eventueel wel kunnen in de toekomst... Nu even afwachten.

Maar nu... een zalig en lief meisje dat haar laatste voeding krijgt om zes uur en dan pas terug om zes of zeven uur aan de borst drinkt. Ze eet goed haar groentenpap en soms nog eens, de volgende voeding, groentenpap met melkje in. De dag erna krijgt ze dan melkje met koekjesmeel in... want anders is het soms te zwaar voor haar maagje...

Hoe dan ook... het is genieten... Mijn kleine lieve poppeke! Ongelooflijk, ook dit wonder!