Kleine babytjes worden groot... en ik dus ook.

Emiel ging geregeld naar moeke Anja en in februari was het ook mijn beurt. Twee keer een halve dag om te proberen...

Het ging goed. Moeke Anja zei dat ik het flink deed...

Maar eenmaal mama, na Pasen, definitief moest gaan werken, besloot ik dat ik dat niet wou. Ik wil bij mama zijn en blijven.

Iedere dag was het huilen als mama me afgaf. Soms maakte ik het tijdens de dag ook moeke Anja een beetje gek... maar gelukkig is ze heel lief en zacht voor mij. En ze kan mama ook heel goed op haar gemak stellen, want als mama zich niet goed voelt bij het achterlaten, dan voel ik dat des te meer.

Bij moeke Anja ging ik tot begin juli. En dan was het vakantie. Ik was weer een eind thuis. Eind augustus mocht ik terug gaan. Ondertussen wist ik dat mama altijd terugkwam en de huilbuien waren weg.

Eenmaal ik ook goed weg was met het 'poepschuiven', verkende ik alles en kon mama niet vlug genoeg weg zijn...

Ik heb het er echt naar mijn zin!