´s Morgens komen ze haar wassen. Ik zie dat zelf nog niet echt zitten. Verversen en aankleden lukt me wel al, maar voor het wassen moet je een eindje rechtstaan en ik ben bang dat ik dat nog niet volhoud.
Ze weegt ondertussen 4,300 kg. Ze is weer wat naar beneden, maar de meeste kindjes gaan 10% naar beneden, dus mag ze gerust nog wat afvallen.
Om 8 uur is Louise eindelijk tien minuten stil … net nu ik in gang moet schieten … pffff! Daarna begint ze opnieuw. Louise blijft schreeuwen en gillen, de hele voormiddag aan een stuk. Als Kris aankomt vindt hij ook dat ze het wel heel lang volhoudt. We denken beiden dat er iets aan de hand is.

Om 13 uur roepen we de verpleegster erbij. Haar temperatuur wordt genomen en ze heeft koorts: 38 graden. Dat zal ook wel wat zijn van de woedebui, ze ligt immers als sinds 1 uur ´s nachts te gillen en te wenen, maar het zal ook zijn door de warme couveuse.
Als de kinderarts langskomt, raadt hij aan om haar eventjes uit de couveuse te nemen en de verwarming af te zetten. Het is immers een grote baby … Louise komt onmiddellijk tot rust en valt in slaap. Ze heeft nog niet veel geslapen (van 1 uur ´s nachts tot 13 uur ´s middags maar een klein half uurtje).
Niet veel later moet ze opnieuw de couveuse in, maar de verwarming mag uitblijven en de couveuse is open, zodat de warmte van de lamp weg kan.
Bij iedere voedingsbeurt bekijken ze wel haar temperatuur. Tegen de avond is die wat aan de lage kant en de verwarming van de couveuse gaat opnieuw aan …

Kris en pappie gaan Louise Lieve Marleen Maddy gaan aangeven op het stadshuis … Ze besluiten om dit rond 15 uur te doen en pas ´s avonds te gaan vieren. Kris garandeert me dat hij het niet te laat zal maken … zodat hij morgen fris is voor de bezoekersdag.

Doordat de verwarming aanstaat van de couveuse, ben ik wat op mijn ongemak. Maar Louise start de nacht goed. Om kwart voor elf en kwart voor drie drinkt ze. Dan slaapt ze door tot ’s morgens twintig na zeven. Flinke meid!

´s Nachts stuur ik nog een berichtje naar Kris met de vraag of hij reeds thuis is. Ik krijg een smsje terug dat ik me geen zorgen moet maken … Ai, dus hij is nog op dril! Als ik nog later een berichtje stuur, komt het niet onmiddellijk aan. Dat wil zeggen (om drie uur) dat hij in zijn bed ligt en zijn GSM heeft uitgezet. Dus hij is thuis. Oef.

Normale kleintjes komen pas terug bij als ze naar huis gaan, maar Louke niet hoor! Ze is 70 gram bijgekomen sinds gisteren en is dus weer naar haar startgewicht aan het gaan.
De gynaecoloog komt langs en de kinderarts ook. Louise moet zeker nog tot ´s avonds onder de lamp en bij mij moet er opnieuw bloed afgenomen worden. (Later krijg ik te horen dat mijn waarden nog niet goed zijn, ze zijn niet zo veel verbeterd. Ik moet tabletten innemen. Het zal een eindje duren voor dit weer in orde is.)

Vandaag is het weekend en ik verwacht redelijk wat bezoek. Kris zelf is ook moe. Als Louise ´s middags haar keel openzet (voor een eindje), heeft hij het lastig. Eten lukt hem ook niet goed … Terwijl Louke even haar longen openzet, liggen Kris en ik half in slaap. Hihi, hij van de drank en ik omdat ik moe ben …
Er komt vanaf 15:00 ook hele wat bezoek af. Het is fijn, maar vermoeiend.
Om 18 uur mag Louise normaal uit de couveuse. Als het zo ver is, bel ik de verpleegster. Louke ligt rustig te slapen en ze vindt het beter dat ik ze er nog in laat tot ze zelf wakker wordt … Tegen 19:00 ben ik pompaf. Louise slaapt nog tot half tien (van 15:00!) en dan mag ze uit de couveuse. Joepie!
Nu hopen op een rustige nacht, zodat ik wat krachten op kan doen om frisser naar huis te gaan.

Louise krijgt een voeding om twintig voor twaalf en slaapt dan flink door tot half vijf. Ik kan rustig slapen en het doet deugd. Goed zo Louise!

Vandaag de laatste dag in het moederhuis. Omdat het de laatste dag is, raden ze me aan om Louise zelf te wassen. Ik zie het ook wel zitten om dat te doen. Ik was haar en de verpleegster weegt haar. Ze weegt ondertussen al weer 4,420 kg. Bijna op haar startgewicht nu ze naar huis mag.

Na de middag maken we ons klaar om naar huis te gaan. Kris loopt verschillende keren weg en weer om alles in de auto te krijgen . Ondertussen geef ik Louiseke nog te eten en maak ik haar klaar. De verpleegster komt nog de hielprik uitvoeren. Dan nemen we afscheid.
Louise wordt in de maxi-cosi gelegd. Ai, dat heeft ze niet graag. Ze zet haar keel open (hoorbaar tot aan de liften!). Hihi! De longen van haar moeder he!

We nemen afscheid van de verpleegster en vertrekken vol goede moed naar huis. Louise vindt het allemaal niets. Ze blijft wenen, ook in de auto! Aiaiai toch. Die grote wereld is ook zo nieuw voor haar.

Als we de Godshuisstraat met een rustige Louise, ze is ondertussen toch in slaap gevallen, komen ingereden kan ik mijn ogen niet geloven. Er hangen heel wat roze ballonnen aan de voordeur. Aan het blad hangt een bord met Louises naam en geboortedatum. Er hangt ook een ooievaar en in grote letters: Welkom Thuis Louise en Loth! Schitterend toch. De tranen springen me in de ogen.
Ik pols onmiddellijk bij Kris. Hij zegt dat hij enkel, met peterke, die ooievaar en blad met naam hebben gehangen. Hij vermoedt dat peterke de rest achter de rug heeft gedaan.
We rijden de koer op. Daar hangen nog meer ballonnen. Schitterend gewoon. En aan de achterdeur hangt een blad: ‘Groetjes, Carine – Thomas – Eline – Lisa’ Dit is dus het werk van hen! Bedankt! Het was heel aangenaam thuiskomen (en dat terwijl jullie een drukke dag voor de boeg hadden! Merci!)

Ik laat Louise in de auto zitten (nu ze stil is) want we gaan zo nog naar baby-junior omdat we dringend wat materiaal nodig hebben om Louise te installeren. Kris laadt uit en ik ga naar binnen. Binnen hangen nog ballonnen en hangen er slingers: ´Hoera, een meisje´. Dat is het werk van peterke en Kris (ze hebben dat die morgen gedaan).
Schitterend!

Louise zet haar keel open en we vertrekken vlug weer. Kris laat mij rijden zodat ik weer wat wen. Het is echter niet gemakkelijk, ik zit niet comfortabel, maar dat is normaal. Hij vraagt of hij moet overnemen, maar het is best om vlug weer te wennen.

In baby-junior lopen we een eindje rond. We zoeken enkele zaken. Kris heeft een slapende Louise op de grond gezet (in maxi-cosi natuurlijk). Per ongeluk zit ik tegen haar en dan is het bal populair. De hele winkel scheeuwt ze samen. Hihi. Het is druk, maar gelukkig mogen we voor … want Louise is niet te troosten.

Terug thuis maken we het wieg-park, de mura 4 (kinderwagen) en haar bedje klaar. Dan genieten we van elkaar en van Louise. Ongelooflijk dat we haar thuis hebben … onze dochter! We zijn mama en papa … een geschenk voor het leven!